Tuinenproject Old Hickoryplein

19 oktober 2015

De tuin ligt achter een rij buurtwinkels met daarboven woningen. De vader van Leon was de eerste onderneming die zich daar vestigde. In 1956 opende hij een bloemenwinkel. Vanaf zijn 16e is Leon helemaal in het vak gegaan en jaren later heeft hij de zaak overgenomen. De hele strip is altijd slecht onderhouden door Servatius. Het noodzakelijke onderhoud hebben de ondernemers zelf uitgevoerd.

10 Jaar geleden riep Servatius de huurders bij elkaar om een renovatie van de hele strip te “bespreken”. Een turbulente periode voor bewoners en ondernemers begon. Plan was om de huidige panden te renoveren waarna iedereen weer de panden kon betrekken. Een periode later was er een nieuw plan. Niet meer renoveren maar sloop gevolgd door nieuwbouw waarin winkels behouden bleven met daarboven senioren woningen. En ook daarna volgde weer een ander plan: geen winkels meer, maar alleen maar seniorenwoningen.

Rond 2004 begon Servatius met het uitkopen van huurders en ondernemers en begon de strip geleidelijk aan leeg te staan. Leon bleef achter als laatste ondernemer maar in de leegstaande en verloederde winkelstrip kon hij zijn bloemenzaak niet meer staande houden. Als allerlaatste heeft hij zich geschikt en is een paar deuren verderop kunnen gaan wonen.

Via Servatius konden kunstenaars gebruik maken van een aantal panden. Niet iedereen in de buurt was hier blij mee en na een tijd moesten ook zij weer vertrekken. Hierna werden de panden ergens in 2007 voor de eerste keer gekraakt. De krakers moesten weg omdat de sloop zou beginnen. De graafmachines hadden net wat garages en balkon relingen gesloopt of ze moesten werkzaamheden weer staken. De woningen werden voor de tweede keer gekraakt. Tot de dag van vandaag zijn de meeste woningen gekraakt. In overleg met Servatius zijn inmiddels de winkelruimtes weer teruggegeven en verhuurd aan initiatieven. Inmiddels is duidelijk dat er de komende 10 jaar niets gaat gebeuren.

Kaspar König is één van de nieuwe huurders en hij ontwikkelde het plan voor een buurttuin aan de achterkant van de winkels, de plekken waar de garages eens stonden. Servatius stemde mee in en Kasper is enthousiast begonnen. Hij betrok Zorggroep Mondriaan en buurtbewoners bij het project en is een zomer met hen aan de slag gegaan. Om de één of andere reden is er de slop in gekomen en nam de “wilde” natuur weer de overhand. Mensen uit de omgeving begonnen te klagen en Servatius nam het initiatief voor een bijeenkomst over de tuin.

Deze bijeenkomst was voor Leon de aanzet om te beseffen dat als hij wou meedoen het dan nu ook het moment was. Hij besloot verantwoordelijkheden op zich te nemen en heeft een nieuw plan gemaakt waarmee iedereen blij was. Toch was afgelopen zomer een moeilijke tijd omdat er twijfel was vanuit Servatius en maar heel weinig middelen en mensen. Maar nu hartje winter is Leon enthousiaster dan ooit. Er is een duidelijke “Ja” gegeven door Servatius en de plannen ontwikkelen zich verder.

Leon vertelt “het idee is om een soort creatief plekje in de buurt te maken waarbij ook de school een grote invloed kan hebben, er zouden allerlei workshops gegeven kunnen worden. ”Een plek“ waar jongeren zich bewust kunnen worden dat ondanks een negatieve uitstraling toch iets heel moois ontstaat”. Leon vertelt verder over een soort parkje waar alle mensen uit de buurt gebruik van kunnen maken en elkaar ontmoeten. Juist dat laatste vindt hij belangrijk vanwege alle herstructureringsplannen voor de wijk. Zijn grote wens is om een onder andere grote plantenmarkt te organiseren.

Na ons gesprek blijft mijn gedachten bij de invloed die dit soort wijkvernieuwingen op de bewoners en ondernemers hebben. De steeds wisselende plannen, de minimale invloed, de onzekerheid, de leegstand. En nog steeds vragen wij ons af: waar is die Sociale cohesie toch?

(overgenomen uit Expeditie Buitenkans)